Xhovani Bokaço, (Giovanni Boccaccio) i biri i një tregtari të quajtur Bokaço di Kelino (Boccaccio di Chellino) prej Çertaldoje (Certaldo) dhe i një gruaje të panjohur, u lind në vitin 1313, ndofta në Paris. I ati e dërgoi të vogël në Firence për të mësuar fillimet e gramatikës. Më pas u përpoq ta bënte tregtar dhe e dërgoi në Napoli, pranë tregtarësh të ndryshëm për t’i ngjallur dëshirën e tregtisë. Por Xhovani nuk dha prova të mira në këtë mjeshtëri dhe aty nga viti 1330 u vu të studionte të drejtën ekonomike, duke u marrë njëkohësisht me poezi, prej të cilave tërhiqej shumë. Kështu, ai hartoi një numër vjershash, të cilat i dogji sapo njohu Petrarkën.

Bokaçoja shkroi në prozë e në poezi, në italisht e në latinisht. Përveç “Dekameronit”, që është kryevepra e tij dhe që e ka bërë të përmendur si një nga shkrimtarët më të mëdhenj të njerëzimit, ka shkruar edhe një sërë veprash të tjera, por këto përgjithësisht sot kanë rënë në harresë.

Më 1373 Bokaçoja u sëmur dhe u tërhoq në Çertaldo për të shkuar me studime pjesën e fundit të jetës. Ai ndërroi jetë më 21 dhjetor të vitit 1375, duke lënë te bashkëkohësit e te të pastajmit kujtimin e një njeriu shpirtmadh, zemërmirë e mendjendritur.