·       Kjo ishte një histori e fuqishme që përshkruan udhëtimin e një burri italian me një fëmijëri të dominuar nga varfëria dhe dhuna në familje, krahas sfidës së tij moderne, diagnostikimi me HIV pozitiv. Ndjenjat e përshkruara me sinqeritet, do ju lënë pa frymë. -Klajna Pine

·        Teknika të cilën autori e ka përdorur në të shkruar mes të shkuarës dhe së tashmes, e shpërqendron pak lexuesin dhe e bënte pak më të vështirë për ta ndjekur historinë. -Megi Nuhaj

·       Më pëlqeu stili i të shkruarit, duke kapërcyer mes dy periudhave kohore. -Tea Liçaj

·       Një lexim interesant dhe informues nga Jonathan Bazzi, i cili më informoi për shumë gjëra që nuk i dija ose nuk i kuptoja vërtet. -Saide Bakia

·       Në librin e kujtimeve, autori preku sëmundjet dhe pasiguritë e tij të tjera me një butësi të bukur, duke vënë re dhimbjen. Ne ecim së bashku në udhëtimin e autorit, duke e mbështetur atë gjithmonë me një zemër të prekur. -Enea Nejhrrena

·       Historia është e trishtë por ka dhe humor dhe autori duket në çdo moment të shkrimit i sinqertë. -Daniela Koçiraj

·       Pavarësisht nëse jeni homoseksual, i mbështesni apo jeni indiferent, të gjithë duhet ta lexojnë këtë libër dhe ta kuptojnë luftën. E rekomandoj! -Christiana Bardhi

·       Histori e dhunshme, e thellë dhe e tensionuar. Ky libër tregon frikën nga e panjohura e dhimbjen që shkakton një sëmundje si HIV pozitiv. -Aleksandër Monka

·       Libri kishte një karakter të detajuar ku tregonte sinqerisht dhimbjen dhe frikën që po përjetonte autori pas diagnostikimit të sëmundjes. -Adela Mone

·       Mendoj se është trajtuar një temë për të cilën për fat të keq ende dëgjojmë pak. Autori përcjell një histori të sinqertë te ne dhe gjithashtu mendoj se është një gjë vërtet e guximshme për të ndarë historinë e tyre me të tjerët. -Jurgen Meçaj

·       Historia ndihej e papërpunuar dhe e vërtetë, me të cilën shumë njerëz mund ta bënin lidhjen. Megjithatë mendoj se shumë pjesë mund të ishin më të shkurtra pasi dukeshin pak si të përsëritura. -Stela Nako

·       Historia te “Ethet” është e përzemërt dhe emocionale, e mirë dhe e keqe. Përcillen emocionet e Jonathanit teksa mundohet të kuptojë diagnozën e  tij. -Maria Rista

·       Një libër që shkakton shumë zhurmë në vendin tonë pasi është një temë që nuk preket në letërsinë tonë në përgjithësi. -Kristi Meraj

·       Një temë ende tabu për Shqipërinë por në fakt shumë bashkëkohore. Më pëlqen mënyra sesi autori ka zgjedhur ta trajtojë. -Valbora Hoxhaj

·       Një libër me shumë emocione të mbuluara, ku sëmundja  e HIV trajtohet si sëmundje kronike dhe jo si dënim me vdekje. Autori është treguar shumë i sinqertë dhe kjo e bën librin akoma më të bukur. -Antoina Tasellari

·       Një histori familjare, që tregon historinë e një djali, i cili ndihet ndryshe por është duke u rritur në rrugën që është zgjedhur për të. Libri “Ethet” e thith lexuesin në botën e autorit. Një roman fantastik. -Florjan Bezhani

·       Bazzi na kthen pas në kohë, duke u thelluar në historinë e tij që nga fëmijëria e deri në ditët e sotme. I rritur në një familje të shkatërruar, në periferi milaneze të fëmijërisë së tij, ky djalë i ri që është i sigurt për 1 gjë - i pëlqejnë djemtë. Çdo gjë tjetër në jetën e tij tërbohet me të dhe ngjarjet përshkallëzohen në një histori të sinqertë dhimbjeje por dhe force. -Panajot Doka

·       Një histori varfërie, njëanshmërie, klasi. Personazhi kryesor është i shqetësuar, i zgjuar dhe krejtësisht unik. Ndërsa ai lufton me diagnozën e tij dhe vendin e tij në këtë botë të re të HIV-it, ai është i zhytur në ankthin e tij gjithnjë të pranishëm. -Rafail Tase

·       Ky libër është kaq personal, zemërthyer por edhe i gëzueshëm, unik, tërheqës, i ndershëm dhe i papërpunuar. Një libër që duhet ta lexoni të gjithë. -Belinda Maho

·       Një lexim mjaft tërheqës dhe i këndshëm. Diçka ndryshe nga çfarë jemi mësuar të lexojmë. Një “përrallë” me elemente autobiografike e një fëmijërie traumatik dhe efekti i saj në zbulimin e autorit se është i sëmurë me HIV. Eksplorim shumë interesant në ndjenjat dhe frikën e këtij rrugëtimi. -Inva Laçi

·       Kujtimet e autorit janë në të njëjtën masë prekëse dhe brutale. Kapitujt e alternuar që fokusohen në edukimin e  tij në një zonë të klasës punëtore të Milanos, kundërpeshohen me kërkimin e tij për një përgjigje ndaj etheve të tij dhe nevojën pasuese për të kuptuar dhe përshtatur me diagnozën e tij. -Ina Arizaj

·       Një lexim intensiv, por jo pa humor. -Bukurie Akshia

·       Një vetë-ekzaminim i sprovave dhe triumfeve të autorit, kjo pasqyrë e shpirtit që na paraqitet më bëri ta lexoj librin me një frymë. -Florentina Skëndaj

·        Që pas zbulimit se autori është me HIV pozitiv, ajo që vijon është një përshkrim thellësisht i fuqishëm i asaj se si është të pajtohesh dhe të jetosh me një sëmundje që shumë, gabimisht, supozojnë se është një dënim me vdekje. -Bujar Jemimaj

·       Bazzi e prezanton lexuesin me një djalë të turpshëm, i rritur në periferinë e klasës punëtore të Milanos. Na janë dhënë disa pamje se si është të rritesh dhe të luftosh me moskonformitetin gjinor në një mjedis të rrënuar nga maskuliniteti toksik, paragjykimet dhe betejat e klasave. -Gertjon Çobo

·       Stili i të shkruarit si ditar i Bazzi-t e bën të ndihet sikur po lexon një letër nga një mik i ngushtë dhe personal. -Naisa Kraja

·       “Ky ditar” bën mrekulli për të edukuar dhe zbutur keqkuptimet e mbajtura prej kohësh rreth të qenit me HIV pozitiv. -Meri Toçi

·       Një libër shumë i ndjerë dhe i sinqertë që tregon jo vetëm forcën për t’u përballur me një sëmundje të re, por dhe si të shërohesh nga trauma të kaluara. -Valentino Laçi

Shpërndaje