ADOLESHENCA - që mund të kapërcejë çdo parashikim njerëzor

Të shkruash për adoleshentët duhet të depërtosh brenda shpirtit të tyre njerëzor, të prekësh fjalët që u dalin nga shpirti, t’u kuptosh buzëqeshjen, të ndiesh lotin që shket fshehurazi tek lë gjurmën e fajit apo të pafajësisë, të mos e ndërpresësh melodinë, që gurgullon brenda hovit rinor të vashës apo djalërisë. Shpirti i adoleshentit nuk është si shkëmbi, që nuk i përkulet njeriut, por është i prekshëm dhe i gjallë.

Lejojmë të rrëmbehemi brenda sipërmarrjeve të vogla të vetvetes, por nuk ndalemi edhe të kuptojmë dashurinë që e rrit këtë brez adoleshentësh, rritje që nuk është e secilit në numrin njëjës, por është e gjithsecilit në numrin shumës, e ky shumës jemi të gjithë pa dallim, prandaj duhet bashkëvepruar falë dashurisë, falë mirëqenies dhe vetëmohimit jo individualist, por gjithëpërfshirës.