Ndjekësi i trenave

“Ndjekësi i trenave” është një roman thellësisht psikologjik, i realizuar me mjeshtëri nga autorja. Realizmi i thellë gërshetohet me metaforën e trenave të Bohemit dhe me përjetimin e tij surrealist të vuajtjes, po edhe me lirizmin e personazhit të Valzës.

Ky subjekt rrëfehet me një narracion të ngjeshur, me ritëm të ngadalësuar, si për të ndjekur përditshmërinë, që është dhe një mjet artistik i autores, për të përcjellë të gjithë zhbirimin psikologjik që iu bën personazheve të saj, çast pas çasti. Të tri personazhet janë mjaft origjinale, të skalitura dhe të thella. Veprimet që kryejnë janë në koherencë me karakterin e tyre dhe me rrethanat ku ndodhen dhe gjithçka që ndodh ka një rrjedhë të natyrshme dhe logjike.