Pashallëku i mëndafshit vibrues

Pse Shqipëria e fitoi e fundit nga të gjitha vendet e Ballkanit pavarësinë nga “Porta e Lartë”, kjo për autorin ka qenë një pyetje që e ka turbulluar që në leximet e para të historisë së Shqipërisë, dhe në çdo libër dhe roman që ka lexuar për këtë temë. Shqiptarët ishin shumë të rëndësishëm dhe me shumë pushtet në të gjitha drejtimet e Perandorisë Osmane. Por pse?

 Të gjitha ngjarjet ndodhin paralelisht në të njëjtat vende, por në një ndarje kohore prej 200 vjetësh, në muajt e fundit të sundimit të Pashait gjithë pushtet Ali Pasha, dhe në një vizitë në sarajet dhe pashallëkun e tij. Si ndërtim i strukturës së novelës ka një ndërthurje në rrëfim edhe një linjë tjetër, duke alternuar kapitujt ku jemi në kohët e sotme, me një grup turistësh shqiptarë në Greqinë Veriore, në zonat bregdetare, në rajonin ku pak a shumë ka pasur sundimin e tij edhe pashai i Janinës. Kjo linjë është një reflektim tjetër, i sotëm, mbi pashain, nga Indriti, turisti i ri shqiptar, të cilin historia e ngacmon, por më shumë e sotmja, bukuria e natyrës dhe e njerëzve që ka përballë, mes të cilëve ai kërkon të gjejë kuptimin duke e lidhur dhe me të shkuarën. Dy vajza me bukuri të veçantë i ndërmendin atij vajzat e haremit të pashait, veshja e tyre, linoja që i pëlqente dikur edhe plakut sundimtar, misteri magjik i të gjithë peizazhit mes Janinës dhe ishujve të detit Jon, mbushur me sirena, si në kohën e Odisesë  - të gjitha këto i japin një ton poetik e romantik novelës, duke e lidhur natyrshëm me temën kryesore.