Shtëpia pa kujtime

Në një pyll buzë Luginës së Ferrit gjendet një fëmijë i humbur, atëherë kur ishin shuar të gjitha shpresat. Nikoja dymbëdhjetëvjeçar, duket mirë: dikush e ka ushqyer, e ka veshmbathur dhe është kujdesur për të. Kush mund të jetë ky njeri?! Është e pamundur të kuptohet pasi Nikoja nuk flet dhe nuk ka kujtesë. Ndërgjegjja e tij është si një shtëpi e errët dhe e padepërtueshme në dukje. I vetmi që mund ta nxjerrë nga kjo gjendje është dikush, të cilin e quajnë njeriu që përgjum fëmijët. Për të eksploruar në mendjen e Nikos në mënyrë që të zbulohet çfarë ka ndodhur me të thërritet Pietro Xherberi, hipnotizuesi më i mirë në tërë Firencen. Dhe sado që duket e pamundur, Xherberi ia del.

Ai arrin të gjejë një shtytës - për shembull një gjest apo një kombinim fjalësh të caktuara - falë të cilit arrin të zgjojë diçka brenda Nikos. Djali i vogël nis të rrëfejë, por nga zëri, Pietro Xherberi kupton se ka hapur tej e tej dyert e një dhome të harruar.

Hipnotizuesi e di mirë se nuk ka shumë kohë për të shpëtuar Nikon dhe pa vonuar ai do të gjendet në kurthin e një morie iluzionesh dhe mashtrimesh.

Zëri që flet nën efektin e hipnozë nuk është ai i fëmijës.

Dhe historia që tregon nuk i përket atij.