Mirëmëngjes, shpirti përgjigjet

UNË TË RRITA SI DIELLI

Unë të rrita si dielli, 

të stolisa plot hijeshi,

Si diellin e majit, 

që me melodinë e rrezeve flet.

Fëmija im, drita e syve të mi,

Si lulëkuqja e brishtë në agimet plot me vesë, 

Si ngjyra e saj mëndafsh, 

puhiza që këndon për dashuri.

Fëmija im, agimi im purpuruar,

Zemrën tënde e mbusha me lule plot freski.

Fëmija im, ti je buzëqeshja e zemrës sime, 

Shkruar mbi buzët e mia dritëruar, 

Mjegullën e zezë, kur të afrohej,

Ta largova si me magji.

Se jeta çdo ditë përflaket,

Me ironinë e fatit të pabesuar,

Si një i trazuar det,

Duam apo nuk duam, derën do t’ia hapim fletë më fletë. 

E ashtu, të luftosh me fatin,

Të kacafytesh, për vdekje a jetë.

Unë të rrita kënaqësisht të lumtur,

Dimrin nuk e lashë të afrohej, 

të përkëdheli pranvera. 

Që derën kur ta hapësh, 

të derdhen luleshqerra.