Auvernamon (Lulëkuqja)

Hasen në këto vargje një mori ndjesish që, me gjasë, do ta kredhin lexuesin empatik në një gjendje shpirtërore naive në dukje, por të aftë për t’i krijuar atij ndjesi që mund ta çojnë drejt një përjetimi befasues. I tendosur midis frikës dhe sigurisë, fobisë dhe mrekullisë, trishtimit dhe gëzimit, ditës dhe natës, errësirës dhe dritës, heshtjes dhe zërave, mbylljes brenda në shtëpi dhe daljes jashtë mureve të saj, Jamarbëri kërkon dhe lufton për të kuptuar “pse”-në e gjërave, “pse”-në e marrëdhënieve të tij me njerëzit cilëtdo e kudo qofshin ata.

Edmond Tupja